EX 75-227 Amsterdam, Louweshoek

Beschrijving van het plan

Dit project betreft de toepassing van een idee van architect Van Hezik – in oorsprong ontwikkeld voor bejaardenhuisvesting – waaraan in 1971 het predicaat ‘experimenteel’ werd toegekend (EX 71-113). Van Hezik is oprichter van het bureau VHP – bekend van stedenbouwkundige plannen – dat in 2010 in Royal HaskoningDHV is opgegaan. Het idee- plan betrof een L-vormig appartement die een buitenruimte omsluit. Door de plaatsing van standaardmodulen voor de keuken en een natte cel zijn verschillende plattegrondsindelingen mogelijk. Hiermee konden appartementen voor 2 alleenstaanden of paren worden samengesteld. Deze appartementen konden worden geschakeld
tot een groter woongebouw. In samenwerking tussen de architect,
de Stichting Nederlandse Centrale voor Huisvesting van Bejaarden (NCHB) en een bouwbedrijf werd het idee-plan verder uitgewerkt. Het gebouw in Amsterdam-Slotervaart is het eerste dat op basis van deze samenwerking is uitgevoerd.

Het project omvat 148 woningen voor verplegend personeel van
het MC Slotervaart. Ze waren bedoeld voor twee samenwonende alleenstaanden of echtparen. De appartementen zijn opgenomen in een complex, dat bestaat uit 5 bouwdelen rond een binnenhof. Deze geledingen variëren in bouwhoogte (2 tot 6 bouwlagen) en in diepte. Woningen worden eenzijdig ontsloten via galerij of tweezijdig via een middengang. Er waren geen gemeenschappelijke voorzieningen in het gebouw opgenomen.

Voor dit project werden 3 typen van het appartement met subvarianten toegepast, na een enquête onder het personeel: 2 typen met de natte cel evenwijdig geplaatst aan de tussenwand (in de hoek of halverwege) en 1 met de natte cel evenwijdig aan wand aan de corridor. Door

de keuken vervolgens in de oksel van de L dan wel ook aan de tussenwand te plaatsen ontstaan er meerdere indelingsmogelijkheden in beide poten van de L. Met verplaatsbare binnenwanden konden bewoners zelf een indeling bepalen. Electra was opgenomen in de niet-verplaatsbare wanden of komt uit het plafond met trekschakelaars.

Het complex is opgebouwd uit in het werk gestorte betonschijven
en prefab breedplaatvloeren. De gevels zijn eternit fassalplaten voor een snelle montage en weinig onderhoud, aldus de architect in 1978. Typerend naar het jaren ‘70 adagium ‘de stad als een huis, het huis
als een stad’ zijn voor enkele accentvlakken B2-blokken gebruikt en hebben de binnenstraten een ‘buitenstraat· -karakter gekregen: vloeren van asfalt, wanden van beton.

Reden van predicering

De experimentele elementen van het idee-plan betroffen ten eerste de L-vormige woningplattegrond, die bij begane grondwoningen een patio omsluit en bij hoger gelegen appartementen een grote loggia of ‘buitenkamer’ deed ontstaan. Ten tweede: de grote variëteit aan indelingsmogelijkheden met de toepassing van modulaire elementen voor de keuken en de natte cel. Ten derde was een experimenteel kenmerk de verschillende mogelijkheden van schakeling en stapeling van de wooneenheden, eenzijdig of aan weerszijden langs een overdekte corridor.

Voor de uitwerking vond de commissie dat met de concrete uitwerking enkele bezwaren van het idee-plan waren weggenomen, maar ze vond het wel jammer dat maar 3 typen werden toegepast. Daarom hechtte ze des te meer belang aan de casco-aanpak waarbij de bewoners hun speci eke wensen ten aanzien van de indeling konden realiseren.