EX 69-059 Emmen, Emmerhout

Beschrijving van het plan

Emmen heeft een traditie van experimenteren met vernieuwende woonvormen en -omgevingen. De gemeentelijke stedenbouwkundige Niek de Boer is de drijvende kracht achter de ontwikkeling van het woonerf, waarmee vanaf de jaren ’60 in de opeenvolgende wijken Emmermeer, Angelslo en Emmerhout werd geëxperimenteerd. Deze wijk is een verdere stap in dit proces: de creatie van het woonerf, een wijk waar de auto geduld wordt.

De wijk is gesitueerd aan de oostkant van Emmen. Elementen van
de oorspronkelijke landschap zijn in het plan opgenomen. Er is geen onderscheid gemaakt wordt tussen voetgangers- en autogebied. Er wordt wisselend geparkeerd op eigen erf of in enkele rijen garages haaks op de woningen geplaatst of op straat. Er is veel ruimte voor openbaar groen, dat gedacht is als een gemeenschappelijke tuin, want de privétuinen zijn klein. Alle woningen zijn noord-zuid gericht. De bergingen bevinden zich aan de entreezijde van de woningen.

De woningen zijn opgebouwd uit 2 vierkanten van 5,5m die
ten opzichte van elkaar een halve breedte zijn verschoven. Het voordeel van een dergelijke verschoven plattegrond is dat er direct dwarsstabiliteit verkregen wordt. Met dit basisgegeven zijn rijen samengesteld met een grote mix van woningtypen en verspringingen. Het idee was dat door de gevarieerde schakeling en de mix van de verschillende woningtypen er een betere herkenbaarheid van de eigen woning zou worden verkregen. Dat zou van invloed zijn op de mogelijkheid om je met je eigen woning en de buurt te identi ceren.

Een rij kon bestaan uit verschillende typen van een bungalowtype (1 laag) tot grote ééngezinswoningen over 3 lagen. (3 typen in één laag, 14 stuks; 2 typen in 3 lagen, 20 stuks; 5 typen in twee lagen, 74 stuks). De gevels worden gekenmerkt door een spel van gesloten en open vlakken. De zijwanden en de haakse tussenwand zijn gesloten en de kopgevels zijn zeer transparant.

In het algemeen is in het voorste vierkant de entree, de keuken en sanitair en de rechte steektrap gepositioneerd. Op de verdieping is de badkamer te vinden. De woningen hadden een kleine tuin ter grootte van een zelfde vierkant van 5,5m bij 5,5m.

Reden van predicering

Bij de toekenning van het predicaat was een lid van de commissie, André de Jong persoonlijk betrokken. Hij was hoofd van de stedenbouwkundige dienst van de gemeente Emmen. De woningen lijken op de woningserie E 100 van Inbo die onder nummer EX 68-010 als ideeplan werd gepredikeerd, maar ten tijde van indiening van dit plan nog niet in Eindhoven gerealiseerd was.

De toepassing van dit woningtype was expliciet één van de twee experimentele elementen van het plan. En dat ondanks een opmerking over starheid in de ontwerpserie, waar de nevenruimten bij wisselend vertrekaantal gelijk blijven. Hier is het woningtype alsnog toegepast.

Het tweede experiment betrof de zeer ongebruikelijke inrichting van het stedenbouwkundig micro-milieu, het woonerf, waarbij weliswaar elke woning met een auto bereikbaar is, maar wel zo dat het de automobilist duidelijk zal zijn dat hij slechts ‘geduld’ wordt en zelf geduld zal moeten opbrengen ter wille van de rust, de veiligheid en het genoegen van de bewoners: volwassenen en spelende kinderen.